Kupiliśmy mieszkanie już jakiś czas temu (mija nam w nim właśnie druga wiosna), a dopiero teraz zdecydowaliśmy się na mocniejsze zmiany. Nie mogłam już patrzeć na ten energetyczny pomarańcz w pokoju córki – to on stał się motorem napędowym. Wiem, że są ludzie, którzy uwielbiają tego typu kolory we wnętrzach, ale ja do nich nie należę. Od dawna chodził mi po głowie błękit – najmocniej chodził też wtedy, kiedy kupowaliśmy białe meble do pokoju bawialniano-biurowego. Już wtedy wiedziałam, że musi zagościć na ścianach. Mamy tu proste ikeowskie biurko i meble z serii Expedit (obecnie Kallax) – wszystko w bieli. Do tego białe i niebieskie dodatki.

Osoby, które lubią niebieski, są godne zaufania, konserwatywne i szczere. Działają z namysłem. Cenią sobie harmonię i porządek. Ciemny odcień niebieskiego to kolor intelektu, dlatego tak wiele uczelni wyższych w swych godłach ma odcień indygo. To także ulubiony kolor biznesmenów – jego barwa podkreśla kompetencje i profesjonalizm oraz autorytet. Niebieski to także kolor osób twórczych, lubiących wymyślać nowe rozwiązania i kreować rzeczywistość.

Czy lubię kolor niebieski? Na sobie nie noszę go zbyt często, ale we wnętrzach i szydełkowych robótkach bardzo go cenię – zwłaszcza w pastelowych odcieniach – w końcu uwielbiam styl skandynawski (ale zdecydowanie w nieco cieplejszym i mniej sterylnym wydaniu). Właśnie dlatego wybór padł na błękit – lodowy błękit. Uznałam, że w połączeniu z niewinnością bieli, będzie w sam raz. Cały czas myślę o tapecie w biało-błękitne paski na jednej ze ścian – ewentualnie do połowy ściany, ale najpierw musimy się oswoić z tym całym “niebiaństwem”, które się właśnie przydarzyło.

Niebieski najczęściej stosowany jest w sypialniach, gdyż rozładowuje napięcie i zapobiega nadciśnieniu, a co najważniejsze, pomaga w problemach z bezsennością. Jego chłodny odcień w połączeniu z bielą idealnie pasuje do łazienki – nada jej wrażenia czystości i sterylności. Może obniżać apetyt, dlatego nie pozwól, by zdominował kuchnię lub jadalnię. Niebieski zalecany jest też dla osób, które dużo pracują z komputerem – kolor ten relaksuje i pozwala odpocząć zmęczonym oczom, sprawdzi się więc w pokoju przeznaczonym do pracy.

Pokój jest nieco nieproporcjonalny – jest dość długi i wąski, nad czym ubolewam, bo wystarczyłoby go nieco skrócić i poszerzyć i byłby idealny, ale jak to mówią – jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma. I ja go lubię. Tu tu spędzam wieczorne godziny przy laptopie i podczas dziergania maskotek. To stąd najczęściej dochodzą głosy rozbawionej Zuzi – jej świetne dialogi z zabawkami, śpiewy i różne inne odgłosy bałaganienia. To nic, że ten pokój jest najczęściej sprzątany i najczęściej zasypany zabawkami – jakoś udaje mi się przejść do biurka, od czasu do czasu potykając się o jakąś figurkę, czy lalkę. Mimo wszystko – myślę, że duet lodowy błękit i biel wyszedł nam wszystkim na dobre : ) Ja osobiście ilekroć wchodzę do pokoju, czy to łapiąc pierwsze wpadające promienie słońca, czy o lekkiej szarówce, czy też ciemną nocą, czuję się tu jak w niebie.

I pomyśleć, że tak bardzo bałam się o ten kolor, bo w puszcze wyglądał na znacznie jaśniejszy, niż na ścianach, ale koniec końców jestem bardzo zadowolona z efektu. Przy okazji pozbyliśmy się wielu niepotrzebnych rzeczy (z coraz większą łatwością umiem powiedzieć “to na pewno mi się już nie przyda” i nie ma żadnego “ale” – nie przyda się na działkę, ani w inne miejsce; nie przyda się jako gorsze ubranie, ani w ogóle – nie i już) i nieco inaczej rozstawiliśmy meble, a dodatkowo mogłam na chwilę zamienić się w krawcową i skrócić nowe  zupełnie minimalistyczne białe załonko/firanki.

Rzecz, która z pewnością powinna się jeszcze zmienić to dywan – kolorystycznie pasuje, ale zdecydowanie chciałabym odsłonić więcej podłogi. Wciąż myślę o wydzierganiu własnego. Na pewno podmienię też szydełkowa girlandę (myślę o nieco innych kolorach i bawełnianej włóczce).